12 augustus. De bus staat klaar voor de 108 deelnemers. Iedereen staat er lang voor het afgesproken uur. Gepakt en gezakt met tassen vol eetbaars en zelfs koffertjes met speelgoed ontbreken niet. Van klein tot groot. Ook de baby mag mee. Die is zo groot gegroeid dat de vader trots meldt dat hij nog net gauw een winkelwagentje gekocht heeft. Een kinderwagen in de winkel. Taal is eenvoudig. De baby straalt.
Vakantie-van-een-dag is aangebroken. Een vluchtelingenhand is gauw gevuld. De chauffeur zorgt voor rij-ervaring en een goed humeur zijn praatje afsluitend met pas goed op jezelf en op elkaar. Een rondje Nederland maar dan zonder boek.
Inburgering in de praktijk. Eerst het grijze asfalt waarvan Nederland zo veel heeft, een verlichte tunnel, hoogovens op de achtergrond en dan de groenende weiden met Nederlandse koeien in zwart en wit en bruin. Sloten om overheen te springen met molens die malen. Ganzen, eenden, reigers en niet te vergeten de laag overvliegende zilveren vogels in de buurt van Schiphol. En dat allemaal zonder bommen en granaten.
We zijn er. We zijn er.
Hoe dat te weten wanneer je nog nooit een Nederlands duinlandschap hebt gezien, laat staan de zee. Holderdebolder de bus uit. Kinderen rennen vooruit. De kleren al op de schoenen. Klaar om de golven in te rennen wat ze uitbundig doen als alles op het strand is uitgestald.
Dan is het tijd voor eten. Uit de tassen komen Nederlandse heerlijkheden in de vorm van cola, chips, witte broodjes en veel zoets. Aangevuld met buitenissige gerechten in mooie schalen die van hand tot hand gaan en waarvan iedereen gastvrij mag eten. Een keur aan ijsjes als toetje.
De kinderen oefenen de golven. De jonge voetballertjes krijgen les van de oudere garde. Zelfs de meisjes mogen meedoen na hun partijtje volleybal. Nieuwsgierige blikken over en weer en vooral van en naar de andere strandgangers. Allen genieten zichtbaar. Er is niet veel verschil tussen hier en daar. Meeuwen storten zich op de maaltijdresten. De kinderen lokken de vogels. Ze eten bijna uit hun hand om daarna weer achterna te worden gezeten.
Tegen vieren een groepsfoto om de vrolijkheid vast te leggen. Een onzichtbaar sein doet iedereen langzaam naar de bus lopen. Minder beladen dan voorheen. We staan in de file. We gaan nog niet naar huis klinkt het oernederlands.
Het was een mooie dag. Spelen aan de zee zonder wankele bootjes dit keer.
Dank-u-wel, meneer Klaas van de Valk en ook de Ro- Ro- Rotary De Bilt.