Zijn hele leven doet Huub al vrijwilligerswerk. “Ik ben een echte mensenmens”, vertelt hij. “Als ik iemand kan helpen, doe ik dat altijd graag.” Sinds 3,5 jaar is Huub maatschappelijk begeleider bij Steunpunt Vluchtelingen De Bilt. “We doen vaak meer dan in onze taakomschrijving staat.”
Meezoeken naar een huisarts
Als een vluchteling een verblijfsstatus krijgt en in De Bilt komt wonen, is er direct een intake bij het Steunpunt. Dan wordt er gekeken wat er nodig is en waar hulp bij geboden moet worden. Huub: “Zeker in het begin moet er natuurlijk van alles geregeld worden. Als er een huurcontract getekend moet worden, gaan we mee. We gaan ook mee als iemand zich laat inschrijven bij de gemeente. We helpen bij het aanvragen van een lening en bij het afsluiten van een zorgverzekering. We zoeken mee naar een huisarts en tandarts, en naar een goede school voor de kinderen. Er komt zoveel op hen af! Je merkt dan ook dat zij blij zijn met jouw hulp.”
Cadeautjes van de buurkinderen
Twee jaar lang wordt een nieuwkomer begeleid. Iedere week is er een spreekuur op het kantoor van het Steunpunt waar iemand terecht kan met vragen. Huub: “Laatst was de verwarming stuk in het huis van iemand die ik begeleid. En wat bleek? Er moest water bijgevuld worden. Maar ja, hij wist niet hoe hij dat moest doen. Ook bij dat soort praktische dingen helpen we natuurlijk even.”
Niet alle buren zijn even blij met de komst van vluchtelingen in hun straat. Huub: “Toen een gevlucht gezin met verblijfsstatus in De Bilt kwam wonen, hadden ze hun nieuwe buren uitgenodigd. Een enkeling kwam niet, maar de meesten gelukkig wel. We komen het allebei tegen in ons werk. Heel blij werd ik dan ook toen ik hoorde dat de buren cadeautjes kwamen brengen toen een van de kinderen jarig was.”
Een band opbouwen
Huub: “In hun dossier lees ik wat deze mensen ooit is overkomen. Over waarom en waarvoor zij moesten vluchten. Maar zijzelf praten daar vaak liever niet over. Je komt soms wel echt heel dicht bij deze mensen te staan als je ze begeleidt. Ik ga wel eens mee naar de huisarts, als ze nog niet goed duidelijk kunnen maken wat er aan de hand is. Dat is best intiem, maar ook zo belangrijk voor hen. Je bouwt onwillekeurig toch een band met deze mensen op. En je vergeet elkaar niet meer. Ik weet nog goed dat toen een van onze oudere taalcoaches op haar 88ste stierf, er tientallen ex-vluchtelingen bij haar uitvaart aanwezig waren.”
Ook enthousiast geworden van dit verhaal? We hebben nog plaats voor twee maatschappelijk begeleiders en een woonbegeleider.